Poszukując na cmentarzu miejsca spoczynku dawno zmarłych krewnych czy przyjaciół można przeżyć ogromne zaskoczenie, gdy zamiast tabliczki ze znajomym nazwiskiem ujrzymy grób zupełnie obcej osoby. Co stało się z poprzednim grobem? Czy to legalne? Jak uniknąć takiej sytuacji w przyszłości?

Cmentarz nazywany jest - z języka greckiego - nekropolią czyli miastem umarłych. Jest w tym dużo prawdy, bo jakkolwiek dziwnie to może zabrzmieć, ale cmentarze właśnie też mają swoje "życie", rozumiane może bardziej jako prawa - pisane i niepisane - oraz zwyczaje. Dla postronnego obserwatora każdy cmentarz wydaje się być taki sam, niezależnie czy znajduje się on na północy czy południu, na zachodzie czy na wschodzie Polski. Jednak po dłuższym spacerze jego uliczkami - w zależności od regionu - dostrzec można charakterystyczne cechy konkretnej nekropolii. Jedną z nich są pomniki nagrobne i obudowy grobów.

Uroczystość żałobna to bardzo ważny element ludzkiego życia - i jako ostatni jego akord powinna być przygotowana w sposób godny, elegancki, możliwie najbardziej perfekcyjny, z dbałością o szczegóły. Nie jest bowiem obojętne rodzinie, przyjaciołom, znajomym i wszystkim obecnym na pogrzebie, w jaki sposób jest on przygotowany i przeprowadzony. Dlatego zazwyczaj przed wyborem zakładu pogrzebowego ci, którzy biorą na siebie odpowiedzialność na jego organizację, zasięgają informacji na temat zakładu pogrzebowego i tego, jakie elementy dana firma funeralna proponuje jako integralne części uroczystości.